题解 P1044 【栈】

· · 题解

P1044 栈 题解

这题运用了大量数论,但我不太想写卡特兰,于是有了这篇题解

虽然说不是卡特兰,貌似都差不多,于是我给出4种做法

1、递归/记忆化搜索

看这个数据,我总感觉dfs会超时,然后真的超了?(没试过),于是很自然的,我们就会想到记忆化搜索,这也是做这题的一种技巧吧,但无论如何,这也是最基础的

感谢看完我的漫长的思路,但到了这里你就可以跟程序说再见了(代码最后给);

2、递推/DP(动态规划)

我们只要顺着递归的思路来就好了:

  1. 据上面的递归,可知定义的 f[i,j]i=0 时这个数组的值都为1,同时,这也是递推边界。并且,我们用 i 表示队列里的数,j 表示出栈数,f[i,j]表示情况数;
  2. 既然我们愉快地得到了递推思路,愣着干嘛,因为即使初始化了我们也不可能直接用递归的思路写出递归!所以开始找规律:f[i,j]到底与什么有着不可告人的联系?其实这个很容易可以想到:当 i 个数进栈,j-1 个数出栈的时候,只要再出一个数,便是i个数进栈,j 个数出栈的情况,同理,对于进栈 i-1 个数,出栈 j个数,在进栈一个数便是f[i,j]了,于是就有了递归式:f[i,j]=f[i-1,j+1].
  3. 然而事实上这还没有完,因为 i=j 时,栈空了,那么,此时就必须进栈了,则i-1,有f[i,j]=f[i-1,j];解释一下为什么这样会栈空:当队列和出栈的数都有i个数时,数的总数为 2i ,很明显的,栈里面没有元素了!

于是我们又快乐地解决了递推(其实就是DP)的做法,其实与递归大同小异,只不过一个通过函数实现,一个通过循环实现;但这还是基础啊~(代码后面给)

3、数论做法 卡特兰/Catalan

既然很多Dalao都说过,那我直接给式子了;

f[n]=f[0]*f[n-1] + f[1]*f[n-2] + ... + f[n-1]*f[0] (n≥2)

然后按照这个递推式模拟就好了(代码后面给)

既然上面标了1,那就有递推式2~

h[n]=h[n-1]*(4*n-2)/(n+1)

依旧按式子模拟(代码后面给)

既然有2,那再来个3吧~

$PS:C[m,n]=C[m-1,n-1]+C[m-1,n]$:且规定: $C[n,0]=1 C[n,n]=1 C[0,0]=1

这个公式也叫组合数公式(下面那个也是)

(不知道组合数可以百度)

于是仍然把标程放到最后~

**~~没有$5$了~~** 但是有个Dalao写的组合数我没看懂,于是我搜集了各方资料,~~还是没看懂~~,不知道他写的组合数是怎么求的,虽然最后结果对了,但是组合数求出来都是错的( ̄_ ̄|||),~~不知道是不是巧合?~~ 不管了,$AC$就好;(程序还是后面给~) - 但是,出现了一个问题,上面介绍了四种公式,哪种最好?其实是第4种:如果这个数太大,那么题目可能会要求取模,那么第$1$种$n$太大的时候时空太大;第$2$种在取模运算中万一不小心整除了就凉了;第$3$种是除法运算,更行不通;唯有第$4$种,满足取模原则(加减无所谓),且不会出现倍数 $WA$ 的情况,所以第$4$种解为最优解; - 接着,比较上面四种做法:很明显的,递推式长得差得不多,它们都源于卡特兰思想,那么就没什么好说的了,只是时空复杂度的不同而已; **当然,已经有$3$种做法了,我再给一种:高精度/打表** ------------ 这种做法可以避免一切 WA(~~打表出省一?~~) 所以我们随便拿一种写个高精? 然而并不是的,我们需要找一个好写的,那就是**卡特兰公式$1$!** 因为这就只是个加法,而且只是为了打表而已(~~我只熟悉加法orz~~) **所有代码如下:** ------------ ```cpp //认真看,杜绝抄袭 //好好消化一下,这题很经典 //记忆化搜索/递归 做法 #include<cstdio> #define MAX_N 20 #define ll long long using namespace std; int n; ll f[MAX_N][MAX_N]; ll dfs(int i,int j) { if(f[i][j]) return f[i][j]; if(i==0)return 1; //边界 if(j>0) f[i][j]+=dfs(i,j-1); f[i][j]+=dfs(i-1,j+1); return f[i][j]; } int main() { scanf("%d",&n); printf("%lld",dfs(n,0)); return 0; } //递归转递推 递推做法 #include<cstdio> #define MAX_N 20 #define ll long long using namespace std; int n; ll f[MAX_N][MAX_N]; int main() { scanf("%d",&n); for(int i=0;i<=n;i++) { f[0][i]=1; } for(int i=1;i<=n;i++) { for(int j=i;j<=n;j++) { if(i==j)f[i][j]=f[i-1][j]; else f[i][j]=f[i][j-1]+f[i-1][j]; } } printf("%lld",f[n][n]); return 0; } //数论做法 卡特兰数 //公式1: #include<cstdio> #define MAX_N 20 #define ll long long using namespace std; int n; ll f[MAX_N]; int main() { f[0]=f[1]=1; scanf("%d",&n); for(int i=2;i<=n;i++) { for(int j=0;j<i;j++) { f[i]+=f[j]*f[i-j-1]; } } printf("%lld",f[n]); return 0; } //公式2: #include<cstdio> #define MAX_N 20 #define ll long long using namespace std; int n; ll f[MAX_N]; int main() { f[0]=f[1]=1; scanf("%d",&n); for(int i=2;i<=n;i++) { f[i]+=f[i-1]*(4*i-2)/(i+1); } printf("%lld",f[n]); return 0; } //公式3: #include<cstdio> #define MAX_N 20 #define ll long long using namespace std; int n; ll c[MAX_N*2][MAX_N]; int main(){ scanf("%d",&n); for(int i=1;i<=2*n;i++) { c[i][0]=c[i][i]=1; for(int j=1;j<i;j++) { c[i][j]=c[i-1][j]+c[i-1][j-1]; } } printf("%lld",c[2*n][n]/(n+1)); return 0; } //公式4: #include<cstdio> #define MAX_N 20 #define ll long long using namespace std; int n; ll c[MAX_N*2][MAX_N]; int main(){ scanf("%d",&n); for(int i=1;i<=2*n;i++) { c[i][0]=c[i][i]=1; for(int j=1;j<i;j++) { c[i][j]=c[i-1][j]+c[i-1][j-1]; } } printf("%lld",c[2*n][n]-c[2*n][n-1]); return 0; } //高精/打表: #include<iostream> #include<cstdio> #include<cstring> #define MAX_N 110 using namespace std; int f[MAX_N][MAX_N],c[MAX_N]; inline int len(int a[]) { int i; for(i=60;i>=0;i--)//想要100个以上,这个i的范围要改 { if(a[i]!=0) break; } return i; } inline void add(int a[],int b[],int w)//高精加法 { int lena=len(a),lenb=len(b); for(int i=0;i<=max(lena,lenb);i++) { f[w][i]=a[i]+b[i]; } for(int i=0;i<=max(lena,lenb)+1;i++) { f[w][i+1]+=f[w][i]/10; f[w][i]%=10; } } inline void Catalan(int a[],int b[])//卡特兰 { memset(c, 0, sizeof(c)); int lena=len(a),lenb=len(b); for (int i=0;i<=lena;i++){ for (int j=0;j<=lenb;j++) c[i+j]+=a[i]*b[j]; } for (int i=0;i<=lena+lenb+1;i++) { c[i+1]+=c[i]/10; c[i]%=10; } } int main() { //int k; freopen("Catalan.txt","w"stdin);//文件操作; f[0][0]=f[1][0]=1; for (int i=2;i<=100;i++)//同理,要多输出几个i就等于几 { for (int j=0;j<i;j++) { Catalan(f[j], f[i-j-1]); add(f[i],c,i); } } for(int i=1;i<=100;i++)//输出 卡特兰数 1-100,范围同上,要输出几个自己改 { for (int j=len(f[i]);j>=0;j--) { //printf("%d",f[i][j]); putchar((char)f[i][j]+'0');//比printf稍快? } printf("\n"); } return 0; } ``` 虽然可能讲的不好,但是看我写了这么多,点个赞好吗 orz ------------